انشتین معتقد بود مثال زدن یک روش آموزشی نیست بلکه خود آموزشه،روی همین حساب پیچیده ترین مباحث علمی جهان رو طوری بیان می کرد که از یک فرد بیسواد تا دکتری کوانتوم منظورش رو می فهمیدند و به عنوان یک معلم بهش احترام می گذاشتند شاید یکی از دلایل محبوبیت این دانشمند هم همین بوده باشه.
در رابطه با نسبیت میگه اگر زمانی رو با دختر مورد علاقه ات بگذرونی اون زمان به نسب زمانی که مشغول کار دیگه ای هستی زودتر میگذره!
حدود یک ماه پیش گوگل پلاس پیام داد که داریم جمع میکنیم و بیایید از مطالبتون بک آپ بگیرید، یادم اومد حدود ۸ سال پیش با چه ذوقی از اون سرویس بی توفیق گوگل استفاده می کردم و کل روزهایی که گذشتن رو مرور کردم.
این حس رو موقع جمع شدن یاهو مسنجر هم تجربه کردم.
کلا دانشگاه اومدنم تغییر چندین و چند لایه در زندگی و افکارم بود،آدم هایی که دیدم و شناختم،افکاری که داشتم،کارهایی که کردم،برداشت هایی که داشتم و...
راستش خیلی هم بد نیست بلاخره دیر یا زود آدم باید با واقعیت های زندگی روبه رو بشه حالا واسه هر کس متفاوته، واسه انشتین یه جور واسه بودا یه جور واسه خدمتگزار هم یه طور دیگه.
فکر میکنم این روزها حال پیرمردهای همیشه عصبانی رو بهتر میتونم درک کنم،کسایی که یک عمر دویدن ولی دیگه دلخوشی هاشون یا پوشالی بوده یا از دست دادنش. وای که چقدر از داستان و فیلم مردی به نام اوه خوشم اومد.
امروز نسبت به هفته پیش افسرده ترم آخرین مناقصه ای که شرکت کردیم هم آخر شدیم و دیگه داره باورم میشه خیلی خیلی بدشانسم!
ولی خوب هنوز کم نیاوردم ،خدا با ماست.
در تمام طول این سفر اگر
طول و عرض صفر را
طی نکرده ام
در عبور از این مسیر دور
از الف اگر گذشته ام
از اگر اگر به یا رسیده ام
از کجا به ناکجا...
یا اگر به وهم بودنم
احتمال داده ام
باز هم دویده ام
آنچنان که زندگی مرا
در هوای تو
نفس نفس
حدس می زند
هر چه می دوم
با گمان رد گام های تو
گم نمی شوم
راستی
در میان این همه اگر
تو چقدر بایدی!
تو چه دانی که پس هر نگه ساده ی من
چه جنونی ، چه نیازی ، چه غمی ست ؟
یا نگاه تو ، که پر عصمت و ناز
بر من افتد ، چه عذاب و ستمی ست
دردم این نیست ولی،
دردم این است که من بی تو دگر
از جهان دورم و بی خویشتنم
پوپکم ! آهوکم
تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم